Hallo allemaal,

Het '10 voor Tour' project zit er op. Mijn eindverslag lees je hier: deel 1, deel 2.

Groetjes,
Tamara

YES YES YES IEDEREEN HEEFT HET GEHAALD

Zondagnacht ben ik samen met mijn echtgenote Lieve, een vriendin en mijn hond Hooch thuisgekomen van Argeles-Gazost ligt in Frankrijk tussen Lourdes en de tourmalet. Nu is het toch wel tijd om mijn ervaring van de fameuze etape du tour te delen met jullie.

We hadden afgesproken om vrijdag 16 juli rond 14 uur in Pau te zijn. We zouden dan nog een recup training doen en onze rugnummers afhalen in het officiel dorp van l'etape du tour. Het was al een super gevoel om toe te komen in Pau, daar stond ik dan toen al vol van emoties en jawel kriebels of zenuwen is maar hoe men het zelf wil benoemen :-)

Het was indrukwekkend om gans die organisatie rond het uitdelen van rugnummers, testen van de chips te zien, alles liep zo vlot waow. We hebben ook eens rond gewandeld in het dorp zelf met de standjes met nieuwe fietsen, helmen, kledij, eten, drinken, standen van Mavic om voor degene die het wilden hun fietsen nog eens na te zien.

Dit alle was geinstalleerd op de hippodrome van Pau, op zich al een indrukwekkende lokatie.

zaterdag was het rustdag en dus waren we vrij, samen met een paar tien voor tourders gingen we met de wagen op verkenning op de tourmalet. In de auto dacht ik meer en meer dat ik beter niet was meegegaan dan had ik niet geweten wat er ons te wachten stond en dat was dan de laatste beklimming er waren er twee te overwinnen voor de tourmalet. het tussen parcours was ook al neit zo vanzelfsprekend hadden we gehoord van teamgenote Marina die een paar weken voordien gans het parcours had verkend. Als dat maar goed komt en dan is er die tijdsdruk nog, als er iets was waar ik het meeste voor vreesde dan was het die klok wel.

Man man man waar ben ik toch aan begonnen ging het steeds door mijn hoofd maar tegelijkertijd was er ook het gevoel van waowwwww ik ben heir dan toch wel he, IKKE , WIJ ALLE TIEN WE STAAN MORGEN AAN DE START JOEHOEEEE . Dit had ik niet verwacht en ondanks dat eht project voor mij al geslaagd was, met 13 kilo minder, zonder sigaretten echt zonder sinds 4 maanden ongeveer en alle prestaties die al geleverd waren, het gevoel van ik wil echt wel tot boven op die tourmalet geraken werd sterker en sterker.

Zaterdagavond na een jawel rijst en pasta maaltijd, richting kamer alles klaarmaken, repen, gelleles, drinken, armstukken, aan eric van De Wiele nog eens nagevraagd wat hij allemaal ging aandoen en dus geen beenstukken, misschien wel windstopper en of regenvestje aandoen of meenemen. Alles nog nakijken en dan tijd om te slapen. Wonder bij wonder ik heb goed geslapen en om 4 uur zondagochtend ging de gsm. Tijd om op te staan, aankleden afspraak om halfvijf aan ontbijt, pannekoeken om half vijf s'ochtends niet mijn alledaags ontbijt geef ik toe maar was nodig. En toch neit te speciaal doen tip van onze trainers eet zo normaal mogelijk dus pannekoek of twee oke maar gewoon stukje brood met honing ook dik in orde :-)

Kawart na vijf groepsfoto voor eht grote vertrek richting startboxen een vijftal km rijden eerst een rugzakje afgeven met droge en warme kledij in, dit aan camions die de rugzakken naar La Mongie zouden brengen daar waar het aankomst dorp staat en waar iedereen aankomt ook degene die in de bussen moeten stappen omdat ze niet meer kunnen of uit de etape gezet worden vanwege niet binnen de tijd zijnde aan de bevoorradingposten maar ook op het parcours als men voorbij gereden word door de bezemwagen.

We fietsen onze startbox in nummer vijf, een ploeggenote Tine mocht in startbox 4 gaan staan toch zo een drieduizend man voor ons aangezien we redelijk vooraan in de boxen konden plaatsnemen. Ik heb geen woorden om de gevoelens die toen door mijn lichaam gingen te beschrijven, die startbox in rijden, dit mogen delen met alle tien de mede tourders , de begeleiders en trainer(s), het waowwww gevoel was er, de kriebels, de zenuwen, de bewondering, en alles werd nog groter en intenser naar mate er meer en meer fietsfanaten er in de boxen plaatnamen. Er werd naar onze tenues gekeken, er werden vragen gesteld en Tamara legde in haar beste Frans het project uit en de mensen wenste ons veel succes. En dan moment suprême we horen dat de eersten vertrokken zijn, even later zie ik de fietsers in de startbox voor ons langzaam maar zeker vooruit bollen. He iedereen op zijne vélo het is zoverrrrrr we gaan vertrekken!!!!! En dan psssssssssssttttt oeps iemand lekke band van onze ploeg jawel den LUc, snel oppompen dacht gezien te hebben, of toch snel veranderd van bandje dat ik het echt neit meer weet, ik kon alleen nog maar mijn buik voelen die raar begon te doen. Als alles hier maar goed verloppt dat ze me nu maar niet omver rijden en iedereen voorzichtig vertrekt, was alles wat er toen door mijn hoofd ging....tja ik had nog nooit zoveel fietsen en fietsers samen gezien.

Maar alles verliep vlotjes, rustig en daar gingen we dan, het was een super mooi beeld mensen aan de kant die ons aanmoedigden, de tien voor tourders oogde zo mooi allen in groep en zelfde tenue super was dat om even te mogen bekijken van iets meer achteraan in de groep.

En zoals in elk team zijn er ook bij ons , iets sneller "renners" als anderen en iedereen ging mee in het groepje dat het beste bij zijn / haar tempo lag.

de aanloop naar de Marie-Blanque was niet te onderschatten en we zaten snel met drieen in een groepke en met drieen begonnen aan de beklimming van de Marie-Blanque. het ging goed niet te snel beginnen goed tempo vinden dat we kunnen aanhouden en oke we waren goed op weg. Toch eventjes moeten afstappen vijhonderd meter op een stukje van 12% denk ik. Terug op de fiets met dank aan een lieve meneer die me een duwke in de rug gaf. Op 1km 500 van de top moesten we inhouden en plots werd er door mensen van de organisatie gezegd dat iedereen te voet moest omdat er valpartijen geweest waren en er dus jawel file was :-)

Dan maar te voet tot boven, we verloren toch wel een half uurtje daardoor en hoopte dat ze er rekening mee zouden houden maar we wilde liever geen risico nemen en dus toch maar beetje doorgeven op tussenstuk op weg naar de eerste bevoorrading en de Col de Soulor. Ondertussen de afdaling van de Marie-Blanque passeerde er zeker drie ambulances en hebben we toch wel een fietser in de kant zien liggen, laat ons toch maar voorzichtig wezen.

eerste bevoorrading, het zat nog goed ook wat tijd betret , toch maar niet teveel tijd verliezen, eten, drinken bijvullen en hop terug fiets op en naar de Soulor.

Super mooie beklimming paar keren gepuft en gevloekt, steeds km per km het percentage dat stijgt de zon die brand, meer en meer wielerfanaten die voet aan grond zetten en te voet verder moeten, anderen die in de graskant gaan liggen om wat te rusten, en nog anderen die jawel jammer genoeg niet meer kunnen. "He mannen kijk ginder ons Tine" jawel we kwamen Tine tegen die dan samen met Joris verder de Soulor opreden aan hun tempo, Eric en ik belven ook samen den deden het dan weer op ons tempo. en nog steeds vele aanmoedigingen van de mensen aan de kant een super gevoel is dat echt waar, onbeschrijvelijk. daar Eric zie daar daar is de top de top van de soulor daar is er ook drankbevoorrading gelukkig wan tdrinken is zo goed als op van ons beide. Dan kom je boven ga je je bidons vullen en loop je tussen de schappjes leuk hoor maar geen tijd om te treuzelen want we hebben maar twintig minuten speling niet zoveel he stel je voor als je een lekke band zou hebben ben je die snel kwijt. Joris is ondertussen ook boven gekomen en Tine ook die zien we zonder stoppen gewoon voorbij rijden ole straffe madam :-)

De afdaling ook daar iedereen zijn eigen tempo we wachten wel beneden op elkaar en aans terug samen gaan we ervoor om samen op tijd bij de tweede bevoorrading eten en drinken te geraken. Ook daar juist op tijd blijkt zoals we proberen om op een iets rustige manier onze bidons te vullen horen roepen dat ze binnen kwartier alles afsluiten en dus al diegenen die niet vertrokken zijn uit de etape du tour zetten. Niet meer treuzelen en maken dat we weg zijn ole, pffff word nog spannend ook die race tegen de klok, die stomme stomme klok,. We hadden ons voorgenomen dat we kost wat kost op tijd aan de tourmalet wilde zijn en dan konden ze er ons niet meer uithalen of zouden we ons er niet meer laen uithalen ook niet , ja soms kunnen we ook wel tegendraads zijn als het moet hoor , maar gelukkig het was niet nodig :-)

Argeles-Gazost, laatste bevoorradingpost eten en drinken en een tiental km van de aanloop naar tourmalet verwijderd. daar stonden mijn vrouwke, vriendin en Hooch me op te wachten.

He zie daar nog tien voor tourders, tof waow tof iedereen is er nog bij iedereen is nog in de etape tuurlijk wij zijn laatste groepeje maar ook nog niemand uitgevallen great great great!!!!!Snel een kusje, bidons bijvullen en plots chittt man een steek een brandend gevoel in mijn schouder een steek van een wesp doemme doemme snel naar hulppost. Er word gekeken er zit niets meer in en ik krijg een ijspak op de schouder gelegd dat men onder de bretel van mijn broek steek zodat het blijft zitten 'ondertussen komt Eric kijken want tijd dringt blijkbaar nog tien minuten en alles word daar afgesloten. Niet geaarzeld de dame van hulppost geeft me laatste instrucites, als je pijn in arm een nek krijgt stoppen en naar dokter, ziekenhuis gaan, en anders mag ijspak er binnen tien minuten af. Oke bedankt een kuske aan vrouwkle en weg zijn we, ook Joris is ondertussen terug bij ons komen aansluiten en smane rijden we naar de aanloop van tourmalet. Tine die razend goed kan dalen was al vertrokken met de andere tien voor tourders voor ons.

en nu op weg naar de allerlaatste moeilijkheid de tourmalet met zijn bijna 20km lange beklimming en de zon die maar bleef geven en bleef geven, warm warm elke km krgen we meer en meer respect voor de profrenners die dit drie weken aan een stuk volhouden , ook veel respect en dankbaarheid aan de mensen aan de kant die ons met water afkoelde zoals bij de profrenners. Ik denk dat men zeer vaak onderschat dat die mensen soms van onderschatte waarde zijn ook voor de profrenners. Ook hier kan ik niet beschrijven hoeveel deugd het deed als er iemand met een fles water, een tuinslang, stond te wachten en teken deed om te vragen of we wat over ons wilden of wouden drinken. Zonder die afkoelmomenten zou ik het misschien niet gehaald hebben. Het water in mijn helm over mijn rug tot in mijn schoenen hebben verhinderd dat ik overhit geraakte. Ook mijn voeten deden geen pijn dank zij het koele water, we hebben er gezien hoor mannen en vrouwen aan de kant, te voet op kousevoeten jawel indrukwekkende taferelen allemaal. Laatste drnakbevoorrading op ongeveer 9 km van de top van tourmalet. Zouden we risico nemen om te stoppen, ondertussen reden eric en ik ons tempo en Joris en Tine ook hun tempo. OP deze bevoorrading zeiden ze tegen eric nog een vijftal minuten en dan gaat hier alles toe. Toch snel nog bidons gevuld en maken dat we weg zijn. Na een haarspeldbochtje even stoppen om een tablet isostar in bidon te doen, ja door tijdsdruk hebben we dat niet op de post zelg gedaan we moesten daar voorbij zijn he. Ik zag Joris op de bevoorrading toekomen, ye syes die komt ok wel aan en Tine ook , great. Nu hebben we tijd nu geen druk meer, op dat moment passert er ons een bus een bus die mensen meeneemt naar boven , even paniek , die stopt jong sebiet moeten we erin stappen komaan maken dat we die voorbij zijn zeiden we tegen elkaar Eric en ik. Maar paniek was voor niks geweest de bus reed verder door en dus wij ook met de fiets op eigen tempo. Op 3km500 van de top stonden vrienden , teamgenoten van de wandelclub , en we hebben ook nog collega van Marina tegen gekomen die ons aanmoedigde en even meeliep das pas echt se mensen die je zo aanmoedigen en met je meeleven , die ondertussen vertellen dat marina een tiental minuten voor ons was gepasseerd das fijn das tof das waowwwww!!! 2km en een beetje en we zien de top dichter en dichter komen waoww Eric realiseerd zich waar hij zich bevind en jawel eerste emoties komen boven , mooi mooi super intens moment onbeschrijvelijk onbeschrijvelijk!!! En dan heb ik hier nog niets geschreven en vertled van de omgeving en zo verder, maar de laatste km en dan hoor je je namen roepen , jawel teamgenoten , begeleiders staan ons aan te moedigen, dat geeft pas een kick een kick om die loodzware laatste km toch nog alles te geven . zullen we julli eeen duwke geven??? eric knikt van ja efkes aub, ikke neen die laatste vijfhondrd meter nu wil ik alleen doen , na de bocht ben je er Caro hoor ik naast mij jaja na de bocht na de bocht en yes yes yes nade bocht horen we nog meer onze namen roepen ale ale Eric ale ale Caro daar staan aan het beeld van de Géant de tien voor tourders en hier zijn wij Eric en Ik , Caro ik had nooit gdacht da tik het zou halen nooit. Om eerlijk te zijn ha dik thuis tegen Lieve gezegd ik zal al super tevreden zijn als ik boven aan de Soulor geraak en nu stond ik daar he op de col van de tourmalet!!!! Ja traantjes hebben gevloeid van vermoeidheid, blijheid alles onbeschrijvelijk wat een ervaring wat een ervaring!!!!

Ik ben er zeker van dat met een goede begeleiding, goede voorbereiding onder begeleiding van mensen die weten waarover het gaat, het luisteren en ook in praktijk uitoefenen van wat je geleerd hebt tijdens de voorbereidingen, eten en drinken op tijd en regelmatig gemaakt hebben dat ieder van ons het gehaald heeft. Alleen de professionle begleiding dan? Neen , de groepssfeer die gegroeid is door de maanden heen, de steun van thuis uit, van vrienden, familie en zo verder hebben daar zeker ook een groot aandeel in.

Ik wil iedereen bedanken voor zijn/haar steun, ik kan alleen nog zeggen , 'ik heb de fietsmicrobe goe te pakken. Ik ga blijven fietsen en wie weet volgend jaar een nieuwe deelname aan 'letape du tour, wie weet ik ken al mensen die deze uitdaging ook eens willen proeven :-)

Ik heb persoonlijk geen foto's maar ik denk dat Tom Bosman van de bond Moyson er toffe heeft genomen en die welkdra wle op de blog zal plaatsen!!!

Warme groetjes en het was een super ervaring, een om U tegen te zeggen !!!!!

Caro

Mission completed!

Zondag 18 juli 2010 was voor de 10 kandidaten van 10 voor Tour een dag om naar uit te kijken. Die dag werd immer de rit van Pau naat de Col du Tourmalet gereden. Een rit waar ze al negen maanden naartoe leefden.

Strak in het (koers)pak, uitgeslapen, de benen geschoren, de zakken volgestouwd met sandwiches, energierepen en gels en nog snel even naar het toilet geweest, startten onze 10 helden samen met de 6 begeleiders en trainer Eric Van De Wiele aan een huzarenstukje van 181 kilometer.

De sfeer onderweg was er eentje van de echte Tour De France: 3 cols , 60 motards, 15 dokters stand by, 5 bevoorradingsposten, 12 ambulances, ontelbaar veel mobile homes langsheen het parcours, zingende kinderen, massa's supporters en 10.000 deelnemers.

Alle 10 slaagden de kandidaten in het opzet: de rit uitrijden en de meet halen, boven op de Tourmalet. Bond Moyson wenst hen alvast van harte proficiat voor deze miraculeuze prestatie. Iedereen was zwaar onder de indruk van de geleverde prestaties.

Een uitgebreid verslag en fotoreportage volgen eerstdaags. VTM, Radio 2 en enkele kranten en tijdschriften berichten dezer dagen in ieder geval over 10 voor Tour en de kandidaten.

nog 6 dagen!!!!!

En voila terwijl er al een paar teamgenoten onderweg zijn naar Pau en andere morgen en of overmorgen vertrekken neem ik nog snel even de tijd om hier iets neer te zetten.
Ik vertrek donderdag en zal in Poitou overnachten, samen met Lieve mijn echtgenote, Kristien een vriendin en Hooch mijn hond van 5 maanden die ook meegaat :-)
de spanning begint zich stilaan meer en meer te laten voelen, na een paar keren pech gehad te hebben met de nieuwe racefiets blijkt het nu in orde te zijn oefff!!!! Het was even stressen geef ik toe tot drie keer pech met nieuwe racefiets dus mar een ander merk gekozen, zaterdag daarmee naar zee en terug gereden en yep hij zit niet alleen goed hij bolt ook goe zo hoort het te zijn :-)
dit in orde kunnen we beginnen met inpakken en proberen niets te vergeten, een valiske voor pau en gerief voor de rit, een rugzakje om mee te geven met de camions die alles naar La Mongie zal brengen zodat we daar meteen iets anders kunnen aantrekken, en valieske voor dagen nadien. jawel hoor we blijven nog even he , de profrenners komen daar ook voorbij he :-)
Ik ben benieuwd wat het allemaal zal brengen, het dorp zelf van l'etape du tour in Pau, gans de animatie daarrond. de dag zelf het ontbijt om 5 uur s'ochtends en de startblokken waar we ten laatste om 6.30 moeten in staan. We staan in startblok 6 van de 7. je kan de startblokken terug vinden op de site van etape du tour (zie link op deze site)
Om 7 uur grte start voor de eerste van startblok 1 en dan zijn we vertrokken ole ole, vanaf dat moment gaan we voor de kers op de taart en we zullen jullie laten weten of we er ook nog slagroom bij hebben gedaan :-)
Voila lieve mensen, ik ga me ook verder klaar maken voor de grote start richting Pau. het waren tien super maanden, waarin ik fijne en toffe mensen heb mogen leren kennen, ontmoeten. De workshops waar vele onder jullie aanwezig waren , Karel onder andere die regelmatig ook een berichtje acterliet op deze blog, MERCI :-)
De begeleiders en trainer iedereen, vooralook mijn echtgenote en gezin , de vrienden en collega's die toch ook veel hebben moeten aanhoren zowel de positieve maar ook de moeilijkere momenten hebben ze met mij moeten delen. De laatste weken hebben ze het ook hard te verduren gekregen, voor de derde pech met de neiuwe fiets, problemen met de luchtwegen en dan nog eens zeer zware dobber verlies van mij hond Pooh, ze hebben het niet makkelijk gehad met mij nog eens dikke merci aan hen voor alle steun!!!!
maar ook alle prestaties die we gepresteerd hebben, had ik tien maanden geleden nooit durven dromen , de omloop passage fitness, de Peter van Peteghem, de Waalse pijl (166km), zijn er een aantal van, een deel van parcours Parijs-Roubaix, mooie herineringen die ik nooit zal vergeten. Het leren fietsen op de piste, in groep op de groeptrainingen en nog veel meer, mooi mooi, leuk , plezant, maar ook zwaar en emotioneel soms we hebben vele gevoelens, emoties gedeeld merci teamgenoten en begeleiders, we blijven fietsen want micorbe heeft ons zeer goed gebeten :-)
En na zondag komen we nog eens terug om onze ervaringen over de fameuze etape du tour te delen met iedereen.
Tot binnen twee weken want ik blijf nog wat in Frankrijk om te genieten van de bergen daar, te voet is he took leuk daar te vertoeven :-)

warme grtjes
Caro

't Begint te naderen

Hallo,

De tour is van start gegaan, volgende week zondag is het onze beurt.
Zie hier nog een verslagje.

Groetjes,
Tamara

Hier ben ik weer

Hallo fietsvriendjes,

Vandaag valt alweer een nieuw verhaaltje te lezen in De Gentenaar.

Groetjes,
Tamara

De Gentenaar

Hallo allemaal,

Zaterdag verscheen een nieuw verhaal in De Gentenaar.

Groetjes,
Tamara

Hier zijn we weer :-)

een tijd geleden dat ik nog iets liet horen van hoe trainingen verlopen.
We zijn in mei naar de Vogezen getrokken met een aantal geselecteerden en twee mensen van de begeleiding. Meer bepaalds naar Libelloup een super goed hotelleke voor wielerfanaten meer info www.libelloup.nl het hotel zelf ligt op een heuvel dus ben je al zeker van een klimmeke van 1,5 km ongeveer .
Wat hebben we gedaan in de Vogezen? Zaterdag kwamen we toe en in denamidaag onze eerste verkenningstocht gedaan van een uurke of twee met een paar mooie maar nog neit te lastige klimmkes. Zondag na 2 km dus daling van hotel naar straat waar we links afsloegen wilde ik bijschakelen en kraaaak he ja derailleur afgebroken. In het wiel geslagen door slecht geschakeld te hebben? Neen niks van dat gewoon padje gebroken pffff balen spik splinternieuwe Eddy Merckx mocht opbegeorgen worden in de volgwagen en ik mocht dus meevolgen van daaruit. Niet echt een fijn gevoel als he de teamgenoten dan de Schlucht ziet oprijden ook al was het op momenten voor hen afzien. Afzien was het ook voor mij vanuit de camionette, ik had leiver mee zitten afzien op de fiets.
Gelukkig had onze chauffeur van volgwagen Jiepie zijn fiets mee en mocht ik die gebruiken zodat ik de tocht van de namiddag mee kon rijden.
Maandag vetrokken we voor een dagrit van 120 km met drie 'grotere' beklimmingen. We zouden de Schlucht, Petit Ballon en Platzerwasel doen en zo terug via route des Crètes.
We begonnen eraan en na een tiental km moesten we vaststellen dat het niet zo mooi weer zou worden die dag, koud en regen maar ook dat kon ons niet tegenhouden. Op de top van de Schlucht even bijtanken, vestjes aantrekken en handschoenen met vingers voor de afdaling. En daar gingen we, in de mist naar beneden, tjonge wat was het koud brrrr brrrr amai en toch ook een kick hoor geef ik toe wat een gevoel, het was dan ook een première voor mij. Ik had nog nooit een bekliming gedaan van meer dan twee km lang :-) laat staan een afdaling.
Beneden gekomen keken we naar elkaar en vroegen ons af of het wel verantwoord was om verder te rijden met zo een weer. Maar we hadden er allemaal wel zin in en het regende niet meer, we zouden ons wel terug warm rijden, niet te lang wachten en doorgaan richting beklimming Petit Ballon. het was even zoeken om de juiste weg te vinden om de beklimming te beginnen, tot er 'un gentil monsieur' een paar van onze toffe mannen de weg uitlegde. De korste maar dan ook de steilste kant: 'c'est parla' :-)
En weer waren we vertrokken, en steil??? Amai nog niet die eerste km of twee zeker een stukje bij van 16% , of ben ik aan overdrijven maar in mijn gevoel en aan benen te voelen voelde het zelfs nog zwaarder aan. Amai en das nog maar begin dacht ik in mezelf, belang is eigen tempo respecteren en dat deed ik dan ook. En toen zag ik Ben die ook wat last had en bleven we samen , en op ons tempo reden we langzaam maar zeker naar boven. En plots reden we in een bos om onverharde weg, ja we waren nog jusit want er staan borden doorrijden maar en ja iets verderop stonden Rinus, Chritopher en Steven te wachten. Nog drie km witen ze ons te vertellen tot den top. Komaan he we zijn er bijna en toen zagen we in de verte wat er ons nog te wachten stond, leek niet zo motiverend dat laatste stuk leek van ver een goed steil stuk. En toch zijn we er geraakt iedereen !!! En wat een uitzicht wat een uitzicht schitterend mooi mooi, wat een super gevoel als je daarboven met je fiets staat er zijn geen woorden voor om te beschrijven wat ik voelde. Trots, blij, verbazing van de mooie uitzichten, ik sta hier gewoon met mijne vélo :-)
Maar nu ook nog naar beneden he, op gemakse naar beneden. Gelukkig het weer was al veel helder dan bij afdaling van de Schlucht.
Beneden gekomen was het tijd om energie bij te tanken dus maar even pistoleke eten, iets drinken vooraleer we de platzerwasel meteen beklimmen. Ja hoor meteen begon de klim naar boven 9 km. Het was gene koek diene Platzerwasel maar schoon. Wat niet echt motiverend was is dat je elke km een plaatje hebt staan , zo van 1 en dan 2 en dan 3 en zo verder amai kan lang duren hoor voor je dan een 4 ziet komen :-). En dan kom je een plaat tegen Platzerwasel 1850 mètres en dan denk je yes ik ben er maar neen je meot nog even doorgaan :-)
maar ook hier weer een super gevoel en iedereen deed het , iedereen kwam boven ole!!
Dan richting hotel via la Route de Crètes. Als jullie ooit in de Vogezen gaan fietsen neem die mee is echt de moeite waard om te doen. Super mooie uitzichten, puur genieten op 2010 meter hoogte. Ik heb nog even geprobeerd de voorste in te halen maar ben er snel van terug gekomen toen ik naar de uitzichten keek, ik heb gefietst maar ook genoten wat een gevoel. Ik dacht zie mij hier nu op zo een hoogte en dat met per fiets dit had ik nooit durven dromen en nu rij ik hier wie had ooit gedacht. wat een gevoel !!!!
Onderweg naar hotel zeiden Marina en ik tegen elkaar dat klimmeke naar hotel doen we neit meer zenne we stappen in de camionette we hebben toch genoeg geklommen vandaag. En toen was het zover en iedereen reed naar boven en toen zagen we Ben die toch ook al goed had afgezien volharden, we keken elkaar aan en zeiden zullen we toch proberen op eigen tempo? En tuurlijk wat dachten jullie we deden het de laatste 1.5 km naar boven :-)
Het was een schitterende ervaring, en ik ga nog wel eens terug naar de Vogezen een super mooie streek en nog veel beklimmingen te doen :-)
Als jullie mee willen geef maar een seintje we kunnen samen eens gaan fietsen :-)
Als jullie foto's willen geef een seintje dan zet ik er wel bij maar ze staan op andere pc :-)

warme groetjes iedereen en binnenkort komen er nog berichten want heb tijd in te halen he :-)
caro en teamgenoten

Deze week in de krant

Hallo,

Zoals beloofd hou ik jullie op de hoogte van wat er in de krant verschijnt. Gisteren verscheen een tekstje over mijn recuperatieweek.


Groetjes,
Tamara

Update

Hallo allemaal,

De blog lag de laatste tijd een beetje stil, tijd voor een update.

Sinds enkele weken schrijf ik regelmatig een bijdrage over mijn koersperikelen voor De Gentenaar. Ik ga dus niet meteen nog extra beginnen schrijven op deze blog, maar wil jullie via deze weg alvast een update geven van wat er reeds verschenen is.

Het eerste tekstje ging over hoe ik bij het 10 voor Tour project betrokken ben geraakt: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100505_003

In het tweede tekstje kom je meer te weten over mijn ervaringen in de Vogezen: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100512_005

Na de Vogezen volgde de tweede groepsuitdaging met deelname aan de Waalse Pijl: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100521_001

Vorige week had ik het over onze trainingen:
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100601_005

Vanaf nu neem ik me voor steeds te melden wanneer er iets nieuws verschenen is.

groetjes,
Tamara

Vogezenstage

Zowat de helft van de 10 voor tourders vertoeft dezer dagen in de Vogezen. Daar bereiden ze zich voor op de Etape du Tour van 18 juli. Je kan hen volgen via de facebook van Caro Bridts:

http://www.facebook.com/#!/profile.php?id=1283368422&ref=ts

Voorbereiding: Peter Van Petegem Classic

Afgelopen zaterdag waagden de 10 voor Tourders zich in voorbereiding van de rit op 18 juli aan 110 kilometer in de AVS Peter Van Petegem Classic.

Zoals het echte renners betaamt werden enkelen ook geïnterviewd, onderweg. Met dank aan AVS, regionale TV Oost-Vlaanderen. Bekijk het filmpje hier:

http://www.garagetv.be/video-galerij/avskioskvlardennen/Kiosk_Vlaamse_Ardennen_20100419_Peter_Van_Peteghem_Classic.aspx

De Hel van het Noorden

Groepstraining Hel van het Noorden

09 april 2010

Vrijdagochtend 9 april 2010,rond 8u 30 rijd er een bus met een fietstrailer de parking van het centrum Bond Moyson te Zwijnaarde op.

Ons vervoer richting parcours Parijs-Roubaix war we samen met de twee trainers Eric Van Lancker en Eric Van De Wiele een 60 km van zullen rijden vandaag.

Onze bewondering voorde super de luxe fietstrailer en tof busje is ook niet mis, daarbij ook nog spiksplinternieuwe wieltassen super service. Fietsen op de trailer gemonteerd iedereen klaar ?Here we go,....neen niet richting Frankrijk eerst richting Gent centrum om een paar internationale gasten uit Amerika en Canada op te pikken. Dat de fietsmicrobe zeer diep kan zitten bewijzen deze mensen die van zover over gekomen zijn om een paar klassieker live te beleven.

De sfeer zit er goed in bij de aanwezige 10 voor tourders , hun begeleiders en trainer Eric Van De Wiele die ons op super boeiende manier zijn koers ervaringen op parcours hel van noorden verteld tijdens de reis naar ginder.

We amuseren ons en de anderen (internationale gasten) vragen zich af of we na de rit die vandaag op programma staat nog wel zullen lachen ;-)

Het word spannender en spannender als we bijna aan bois de Wallers voorbij rijden met de bus en in de verte de bus van team Katusha geparkeerd zien staan. Iets verder rijd er een team profrenners en Eric Van De Wiele heeft meteen Pozatto herkend aan zijn tenue (beroepsmisvorming hij herkend ze meteen).

Onze super bus vind een plek om te stoppen en we beginnen met ons klaar te maken, even checken of de bidons goed vast zitten zodat ze niet te snel uit de houders kunnen springen op een van de 8 kasseistroken die op het programma staan vandaag.

Onderussen zien we nog een paar profteams passeren, en zeggen dat wij straks ook op dat parcours zullen rijden, tussen de grote??

Iedereen klaar, Eric Van Lancker geeft laatste instructies, everybody ready to go, en weg zijn wij.
Na een vijftal km op de linkerkant al de bussen van de grote ploegen juist voor de eerste kasseistrook jawel de fameuze Bois De Wallers-Arenberg en geen weg terug recht door en erover. Wat is datte dat is geen kasseistrook meer maar meer een put en hobbel parcours niet nadenken gewoon op de trappers duwen en trekken niet te klein geschakeld staan dan voel je nog meer die oneffenheden, gas geven en rijden.Langs de kant rijden ? Geen sprake van we zijn gekomen om op de kasseien te rijden niet dus doorgaan, na ongeveer 2 km is het einde van eerste strook in zicht.. Iedereen komt de eerste strook super goed door al een overwinning op zich en op het einde staat een Rosseler glimlachend toe te kijken.

We zetten onze rit verder en komen meer en meer profrenners tegen. Pech voor Christopher die lek rijd even stoppen en wachten op de bus om ander wiel te steken , de bus volgden of wachtte op bepaalde punten wat ook weer een luxe was. We rijden een mooi tempo en plots passeerd er een profteam ons Acqua & Sapone we zetten ons in hun wiel en Tamara heeft nog energie te over zodat ze rustig in haar beste Italiaans een babbelke slaat met een van de renners van de ploeg. En dan zoefffff een wagen met een renner erachter

zoeft voorbij die reed wel meer dan zestig per uur toch??? En die renner was Nico Mattan die na zijn prestatie even naast den Eric Van De Wiele kwam rijden, tof :-) om zo met ex-profrenners op de baan te zijn , doe je toffe en onvergetelijke ervaringen op ;-)

Kasseistrook nummer (vergeten) rechts houden rechts houden word er geroepen de mannen van team Milram stormen ons voorbij, de volgwagens gooien ons bijna de berm in dan maar terug in het midden rijden en ander volgwagen moet maar eventjes inhouden (was daar geen foto van genomen lieve teamgenoten?).En eventjes een super gevoel van tussen de wagens te mogen hangen ;-).

Op dat moment patat, Christopher pechvogel van de dag opnieuw lekke band en word door de mannen van Milram ook bijna de berm ingeduwd maar onze Christopher is een prof in stuurtechniek en blijft overeind :-)

Nu geen bus te bespeuren dan maar de solidariteit van een teamspirit gebruiken en na een tiental minuten is het weral gefiksd we kunnen verder , neen toch niet Daan heeft ook lekke achterband en ook hier teamspirit gebruikt, we moedigde Daan met zijn allen aan :-)

We zetten onze rit verder en hebben er allen al super van genoten, en dan yes Stijn Devolder zoeft voorbij met cameramotor achter hem aan , dan kan Boonen niet ver weg zijn normaal gezien en ja hoor daar komt die een meter nog niet naast ons, en wat is die groot man man ...
Tamara weet niet wat ze ziet hare favoriet en pikt een sprintje achter den Tom maar hij is haar iets te snel af en op kruispunt moet ze hem laten gaan, volgende keer haalt ze hem zo in ;-)

De rest van de rit verloopt super geen lekke banden meer, er zijn niet al teveel bidons gesneuveld. Onze armen en benen tintelen wel nog even na maar wat een ervaring wat een ervaring. Na de kasseistrook van Mons en Pevele zit ons eerste deel van het programma erop. Voor het grootste deel van de groep toch want drie super doorzetters Koen, Daan en jawel den Christopher beslissen om met de fiets verder te rijden naar de piste in Roubaix , ze hebben nog iets van 50 km te gaan met 10 kasseistroken, veel succes.

Wij begeven ons in de bus en rijden zo richting Roubaix, en ja hoor we kunnen allen nog lachen :-)

We genieten na van de super ervaring die we zojuist opdeden wat een belevenis en neen ik zal nooit meer op dezelfde manier naar Parijs-Roubaix kijken op de televisie, dit moet je meegemaakt hebben!!!
De vélodrome, de fietsen terug uit de trailer en hop via officiele weg naar de inkom van de vélodrome, oeps de piste is gesloten, er is een ploeg aan het repeteren voor een presentatie tijdes parijs- roubaix. Vandaag
kunnen de wielertoeristen niet op de piste, even teleurstelling zowel bij ons als bij onze super trainer Eric Van De Wiele die zijn toerke op de piste nu toch wel meer als verdiend had. En dan komt de leeuw van Vlaanderen Johan Museeux toegestapt , fotoke hier , fotoke daar een handtekening op de shirt. En weer een pluspunt van met ex-profrenners op de baan te zijn is dat we een bezoek mochten brengen aan de douches van de vélodrome een belevenis op zich .

Onze drie doorzetters waren ondertussen ook aangekomen in goeie staat maar ja Christopher ha nog maar eens lekke band gehad, dit keer een vijs van minstens drie cm lang die in zich in zijn band genesteld had.

Na een babbel met iemand van de verantwoordelijken die onze trainers herkend had kregen we toelating om foto's te trekken op de piste. De mensen die aan het repeteren en fimen waren kwamen vriendelijk een kleine medewerking van ons vragen ,die we met plezier positef beantwoorden. Dat verdiende dan wel een toerke op de piste van de vélodrome en zo hebben we ons toerke in het zog van Eric Van De Wiele elk onze eigen super afsluiter van de dag gehad een toer op de piste van de vélodrome van Roubaix.

We hebben er allen samen een goeie en verdiende Leffe (voor een keer mocht het wel) op gedronken en moe maar super tevreden keerden we terug richting Gent. Jawel met even groot maar minder luid gelach (van vermoeidheid)

Een fantastische ervaring waarvan ik niet alleen super blij ben dat ik ze mocht beleven maar ook fier op ben want ik had nooit durven dromen dit ik dit ooit zou aankunnen

Warme groetjes en op het moment dat u dit verslag leest, hebben we al een nieuwe super ervaring achter de rug namelijk groepstraining tijdens de AVS Peter Vanj Petegem binnenkort meer daarover,

En het was een super toffe dag in gezelschap van een toffe ploeg die van 10 voor tour !!!!!!

Caro en team van 10 voor tour

sportpasta!

deze week terug...

groepstraining in het Waasland in compagnie van Tom Steels peter van het project:

8.00 uur is het verzamelen geblazen aan sportcomplex te Nieuwkerken/ Sint-Niklaas.

Vroeg aangezien uurwisseling winteruur naar zomeruur, een uurtje minder geslapen dus...wekker die afloopt pffff moet het nu echt ;-)

8.45 uur iedereen paraat, klaar voor de start, een groepsfoto om te tonen dat we allen nog in vorm zijn...allen?? Alleen Tine is er niet bij wegens keelontsteking, we wensen haar veel beterschap toe

De rit gaat richting Nederland en vooraleer we het goed beseffen zijn we er al een paar km aan het rijden. Het gaat snel vandaag, zou dat door aanwezigheid van Tom komen?

Ik hoor jullie al zeggen normaal he in het Waasland, daar is het gewoon plat...niets is minder waar maar daar in het mooie Waasland is er steeds de wind en ook deze keer is die van de partij, we zullen het geweten hebben.

na een goeie 40 km gaan we in kleine groepjes blokkenrijden op 12 km. Alles geven en om de 5 minuten afwisselen die koppositie overnemen en in wiel kruipen. Lijkt allemaal simpel niet waar....

En daar gaan we dan lady's first, ik vertrek al te snel moet even afremmen en vooraleer ik het goed besef lijkt het zwaarder dan gedacht..is te zeggen niet zo makkelijk om je eigen vermogen in te schatten, hoe lang zou ik het aan dit tempo kunnen uithouden.

Tom Steels komt bij ons goepke en zegt na een minuut koppositie omwisselen er is teveel tegenwind. Maar al snel moet ik samen met andere collega tourster de andere twee van ons groepje laten gaan. dan maar op ons eigen tempo doorrijden (toch ook wel rond de 30 ;-) )

Na de 12 km bevoorrading...mmm lekkere macaronipudding of zoiets gemaakt door Connie merci super lekker ...

dan maar verder fietsen terug richting België en sportcomplex, een groot stuk onder begeleiding op kop van Tom op tempo dat iedereen nog kon praten samen, even bekomen.

En zoals het hoort ook hier een finale die ingezet werd door Jo (als ik me neit vergis) en Joris ging en bleef aan het wiel plakken :-)

Het was me een belevenis daar in het Waasland met een gemiddelde van 27,4 km, een premiére in mijn fietsleven , ja hoor ik heb er al over gaan stoeffen bij vrienden en collega's :-)

Warme groetjes iedereen en nog veel fietsplezier,

Caro

afgelopen week...

vandaag...

...geleerd: snuiten gelijk echte koereur... techniek toch nog niet helemaal onder de knie... rechts lukt beter dan links... iedereen gewaarschuwd!

oei... mislukte bunnyhop?

nog geleerd: zelfportret op fiets...

drempels... fietsers en rolstoelpatiënten gedenken de uitvinder hiervan... bunnyhop overwogen... hmm, nog een techniek om bij te schaven...

hier zit een groene specht... echt waar...

tweede maal lek vandaag... no more spare nor air... veel dank aan de behulpzame kranige koereur!

dan maar vrouw van den bakker gebeld...

Marina is Fun Lady van de maand

Deze maand prijkt 10 voor Tour-kandidate Marina Arijs uit Aalst op de website van Ladies Fun Ride als Fun Lady van de maand. Bekijk het artikel en de foto via volgende link:

http://www.ladiesfunride.be/index.php?option=com_content&view=article&id=21&Itemid=64

Tip voor de dames: op 30 mei organiseert Ladies Fun Ride een event voor fietsvrouwen op de Koppenberg in Oudenaarde. Het bekijken waard, op www.ladiesfunride.be. Ook Bond Moyson Oost-Vlaanderen is een van de hoofdpartners.

Open training 6 maart 2010,

9.30 uur aan centrum Bond Moyson te Zwijnaarde, de kandidaten en de mensen die vandaag samen met hen gaan trainen beginnen aan te komen. Spannend is dat allemaal en ik geef toe de zenuwen nemen bij mij ook toe. Het is tenslotte nog maar de tweede groepstraining met de racefiets en wie weet welke verassingen Eric Van De Wiele voor ons voorzien heeft op het parcours.
Een vijftigtal in totaal schat ik de groep, mooie bende, advies van de begeleiders:'probeer vooraan in de groep te rijden, is er een helling, rijd die op eigen tempo naar boven en sluit dan weer aan vooraan'. Mooi dacht ik dan zullen we doen :-)

Paf, knal: "plaaaaaaaaat" horen we vier keren in totaal roepen tijdens de training en gelukkig is er Jiepie de man 'die alles kan' als het op foto's trekken en reservewielen aanbieden komt :-)

Na de leuke, lekkere en warme bevoorrading kwam de eerste 'surprise' van den Eric we zouden naar de Varent rijden en die op rijden, geen flauw idee van wat er me te wachten stond. Ik kijk wel naar de koers maar ik was er allang uit dat die beelden op televisie niets zijn met de werkelijkheid als hetover bergop en bergaf rijden gaat.

En zie daar in de verte zagen we hem: De Varent ;-) die moeten we vertelde Daan me niet te lang maar stevig klimmeke . Ik slikte maar eens goed en begon er met volle moed aan.

'Trekken, duwen, trekken, duwen', even rechtstaan op de trappers en komaan nog een beetje eigen tempo , luisteren naar de ademhaling herrinde ik me nog van vorige groepstrainingen, en yes yes ik was boven oeeeffffff . Tandje bij steken en naar anderen toe rijden die zoals een echte groepsgeest het verwacht op iedereen heeft gewacht.

Oef het zwaarste is achter de rug dacht ik dan , maar neen hoor dat was buiten den Eric gerekend er kwam nog zo een stevig klimmeke maar ook hier niet plooien en eigen ritme rijden.

70 km later kwamen we terug aan in Zwijnaarde, nog even gezellig een babbelke doen bij een tas koffie, en stukje peperkoek :-) , het was een toffe, leuke training heel plezant om ook met anderen mensen samen te rijden. Wat mij betreft smaakt dit naar meer ....

Bedankt aan iedereen het was tof en hier se een knipoog aan Jiepie en Eric :-)
Wat hebben we geleerd vandaag ? Dat mannen veel peperkoek moeten eten ? Meer info nodig stel de vraag waarom aan den Eric :-) hij weet waarom ;-)

Sfeerbeelden groepstraining zondag 28 februari 2010

vertrek te Aalst aan de Osbroek

met dank aan JP de man met de reservewielen, voorraad aquarius voor Tamara, het fototoestel om toffe beelden te maken :-)

Het was een natte, winderige, zware maar toffe, sfeervolle en vooral leerrijke training. Met wisselend parcours, kleine klimmekes, afdalingskes, kasseien, wegen vol putten, asfalt en wie weet wat nog allemaal. Af en toe puffen en de trainer horen roepen steek een tandje bij, ja denkt ge dan 'die heeft makkelijk spreken' maar uiteindelijk heeft hij nog gelijk ook :-). Ja hoor ik heb weer beter leren schakelen en bergop leren rijden ole!

Tof denk ik dan dit komt allemaal van pas bij mijn individuele trainingen. Een lekke band maakt dat we kunnen profiteren om energie aan te vullen wat mij beteft was het peperkoek :-)

Na een drie uurtjes training fiets ik richting Lede samen met Tine die richting Hofstade moet.

Thuis gekomen,en na een goede douche en lekkere maaltijd richting zetel om naar Kuurne-Brussel-Kuurne te kijken en alle favorieten in de wagens te zien te stappen. We hadden s'morgens meer geluk met de weersomstandigeheden vooral wat de kracht van de wind betreft denk ik. Nu komt er voor iedereen een tweede inspanningstest aan deze week. Maakt me een beetje zenuwachtig geef ik toe benieuwd naar de reslutaten. En komende zaterdag dan de open training benieuwd om de mensen die met ons gaan mee trainen te ontmoeten. Fijne week iedereen en aan collega tourders succes met de test :-)

Caro