Hallo fietsvriendjes,
Vandaag valt alweer een nieuw verhaaltje te lezen in De Gentenaar.
Groetjes,
Tamara
woensdag 30 juni 2010
maandag 21 juni 2010
vrijdag 18 juni 2010
Hier zijn we weer :-)
een tijd geleden dat ik nog iets liet horen van hoe trainingen verlopen.
We zijn in mei naar de Vogezen getrokken met een aantal geselecteerden en twee mensen van de begeleiding. Meer bepaalds naar Libelloup een super goed hotelleke voor wielerfanaten meer info www.libelloup.nl het hotel zelf ligt op een heuvel dus ben je al zeker van een klimmeke van 1,5 km ongeveer .
Wat hebben we gedaan in de Vogezen? Zaterdag kwamen we toe en in denamidaag onze eerste verkenningstocht gedaan van een uurke of twee met een paar mooie maar nog neit te lastige klimmkes. Zondag na 2 km dus daling van hotel naar straat waar we links afsloegen wilde ik bijschakelen en kraaaak he ja derailleur afgebroken. In het wiel geslagen door slecht geschakeld te hebben? Neen niks van dat gewoon padje gebroken pffff balen spik splinternieuwe Eddy Merckx mocht opbegeorgen worden in de volgwagen en ik mocht dus meevolgen van daaruit. Niet echt een fijn gevoel als he de teamgenoten dan de Schlucht ziet oprijden ook al was het op momenten voor hen afzien. Afzien was het ook voor mij vanuit de camionette, ik had leiver mee zitten afzien op de fiets.
Gelukkig had onze chauffeur van volgwagen Jiepie zijn fiets mee en mocht ik die gebruiken zodat ik de tocht van de namiddag mee kon rijden.
Maandag vetrokken we voor een dagrit van 120 km met drie 'grotere' beklimmingen. We zouden de Schlucht, Petit Ballon en Platzerwasel doen en zo terug via route des Crètes.
We begonnen eraan en na een tiental km moesten we vaststellen dat het niet zo mooi weer zou worden die dag, koud en regen maar ook dat kon ons niet tegenhouden. Op de top van de Schlucht even bijtanken, vestjes aantrekken en handschoenen met vingers voor de afdaling. En daar gingen we, in de mist naar beneden, tjonge wat was het koud brrrr brrrr amai en toch ook een kick hoor geef ik toe wat een gevoel, het was dan ook een première voor mij. Ik had nog nooit een bekliming gedaan van meer dan twee km lang :-) laat staan een afdaling.
Beneden gekomen keken we naar elkaar en vroegen ons af of het wel verantwoord was om verder te rijden met zo een weer. Maar we hadden er allemaal wel zin in en het regende niet meer, we zouden ons wel terug warm rijden, niet te lang wachten en doorgaan richting beklimming Petit Ballon. het was even zoeken om de juiste weg te vinden om de beklimming te beginnen, tot er 'un gentil monsieur' een paar van onze toffe mannen de weg uitlegde. De korste maar dan ook de steilste kant: 'c'est parla' :-)
En weer waren we vertrokken, en steil??? Amai nog niet die eerste km of twee zeker een stukje bij van 16% , of ben ik aan overdrijven maar in mijn gevoel en aan benen te voelen voelde het zelfs nog zwaarder aan. Amai en das nog maar begin dacht ik in mezelf, belang is eigen tempo respecteren en dat deed ik dan ook. En toen zag ik Ben die ook wat last had en bleven we samen , en op ons tempo reden we langzaam maar zeker naar boven. En plots reden we in een bos om onverharde weg, ja we waren nog jusit want er staan borden doorrijden maar en ja iets verderop stonden Rinus, Chritopher en Steven te wachten. Nog drie km witen ze ons te vertellen tot den top. Komaan he we zijn er bijna en toen zagen we in de verte wat er ons nog te wachten stond, leek niet zo motiverend dat laatste stuk leek van ver een goed steil stuk. En toch zijn we er geraakt iedereen !!! En wat een uitzicht wat een uitzicht schitterend mooi mooi, wat een super gevoel als je daarboven met je fiets staat er zijn geen woorden voor om te beschrijven wat ik voelde. Trots, blij, verbazing van de mooie uitzichten, ik sta hier gewoon met mijne vélo :-)
Maar nu ook nog naar beneden he, op gemakse naar beneden. Gelukkig het weer was al veel helder dan bij afdaling van de Schlucht.
Beneden gekomen was het tijd om energie bij te tanken dus maar even pistoleke eten, iets drinken vooraleer we de platzerwasel meteen beklimmen. Ja hoor meteen begon de klim naar boven 9 km. Het was gene koek diene Platzerwasel maar schoon. Wat niet echt motiverend was is dat je elke km een plaatje hebt staan , zo van 1 en dan 2 en dan 3 en zo verder amai kan lang duren hoor voor je dan een 4 ziet komen :-). En dan kom je een plaat tegen Platzerwasel 1850 mètres en dan denk je yes ik ben er maar neen je meot nog even doorgaan :-)
maar ook hier weer een super gevoel en iedereen deed het , iedereen kwam boven ole!!
Dan richting hotel via la Route de Crètes. Als jullie ooit in de Vogezen gaan fietsen neem die mee is echt de moeite waard om te doen. Super mooie uitzichten, puur genieten op 2010 meter hoogte. Ik heb nog even geprobeerd de voorste in te halen maar ben er snel van terug gekomen toen ik naar de uitzichten keek, ik heb gefietst maar ook genoten wat een gevoel. Ik dacht zie mij hier nu op zo een hoogte en dat met per fiets dit had ik nooit durven dromen en nu rij ik hier wie had ooit gedacht. wat een gevoel !!!!
Onderweg naar hotel zeiden Marina en ik tegen elkaar dat klimmeke naar hotel doen we neit meer zenne we stappen in de camionette we hebben toch genoeg geklommen vandaag. En toen was het zover en iedereen reed naar boven en toen zagen we Ben die toch ook al goed had afgezien volharden, we keken elkaar aan en zeiden zullen we toch proberen op eigen tempo? En tuurlijk wat dachten jullie we deden het de laatste 1.5 km naar boven :-)
Het was een schitterende ervaring, en ik ga nog wel eens terug naar de Vogezen een super mooie streek en nog veel beklimmingen te doen :-)
Als jullie mee willen geef maar een seintje we kunnen samen eens gaan fietsen :-)
Als jullie foto's willen geef een seintje dan zet ik er wel bij maar ze staan op andere pc :-)
warme groetjes iedereen en binnenkort komen er nog berichten want heb tijd in te halen he :-)
caro en teamgenoten
We zijn in mei naar de Vogezen getrokken met een aantal geselecteerden en twee mensen van de begeleiding. Meer bepaalds naar Libelloup een super goed hotelleke voor wielerfanaten meer info www.libelloup.nl het hotel zelf ligt op een heuvel dus ben je al zeker van een klimmeke van 1,5 km ongeveer .
Wat hebben we gedaan in de Vogezen? Zaterdag kwamen we toe en in denamidaag onze eerste verkenningstocht gedaan van een uurke of twee met een paar mooie maar nog neit te lastige klimmkes. Zondag na 2 km dus daling van hotel naar straat waar we links afsloegen wilde ik bijschakelen en kraaaak he ja derailleur afgebroken. In het wiel geslagen door slecht geschakeld te hebben? Neen niks van dat gewoon padje gebroken pffff balen spik splinternieuwe Eddy Merckx mocht opbegeorgen worden in de volgwagen en ik mocht dus meevolgen van daaruit. Niet echt een fijn gevoel als he de teamgenoten dan de Schlucht ziet oprijden ook al was het op momenten voor hen afzien. Afzien was het ook voor mij vanuit de camionette, ik had leiver mee zitten afzien op de fiets.
Gelukkig had onze chauffeur van volgwagen Jiepie zijn fiets mee en mocht ik die gebruiken zodat ik de tocht van de namiddag mee kon rijden.
Maandag vetrokken we voor een dagrit van 120 km met drie 'grotere' beklimmingen. We zouden de Schlucht, Petit Ballon en Platzerwasel doen en zo terug via route des Crètes.
We begonnen eraan en na een tiental km moesten we vaststellen dat het niet zo mooi weer zou worden die dag, koud en regen maar ook dat kon ons niet tegenhouden. Op de top van de Schlucht even bijtanken, vestjes aantrekken en handschoenen met vingers voor de afdaling. En daar gingen we, in de mist naar beneden, tjonge wat was het koud brrrr brrrr amai en toch ook een kick hoor geef ik toe wat een gevoel, het was dan ook een première voor mij. Ik had nog nooit een bekliming gedaan van meer dan twee km lang :-) laat staan een afdaling.
Beneden gekomen keken we naar elkaar en vroegen ons af of het wel verantwoord was om verder te rijden met zo een weer. Maar we hadden er allemaal wel zin in en het regende niet meer, we zouden ons wel terug warm rijden, niet te lang wachten en doorgaan richting beklimming Petit Ballon. het was even zoeken om de juiste weg te vinden om de beklimming te beginnen, tot er 'un gentil monsieur' een paar van onze toffe mannen de weg uitlegde. De korste maar dan ook de steilste kant: 'c'est parla' :-)
En weer waren we vertrokken, en steil??? Amai nog niet die eerste km of twee zeker een stukje bij van 16% , of ben ik aan overdrijven maar in mijn gevoel en aan benen te voelen voelde het zelfs nog zwaarder aan. Amai en das nog maar begin dacht ik in mezelf, belang is eigen tempo respecteren en dat deed ik dan ook. En toen zag ik Ben die ook wat last had en bleven we samen , en op ons tempo reden we langzaam maar zeker naar boven. En plots reden we in een bos om onverharde weg, ja we waren nog jusit want er staan borden doorrijden maar en ja iets verderop stonden Rinus, Chritopher en Steven te wachten. Nog drie km witen ze ons te vertellen tot den top. Komaan he we zijn er bijna en toen zagen we in de verte wat er ons nog te wachten stond, leek niet zo motiverend dat laatste stuk leek van ver een goed steil stuk. En toch zijn we er geraakt iedereen !!! En wat een uitzicht wat een uitzicht schitterend mooi mooi, wat een super gevoel als je daarboven met je fiets staat er zijn geen woorden voor om te beschrijven wat ik voelde. Trots, blij, verbazing van de mooie uitzichten, ik sta hier gewoon met mijne vélo :-)
Maar nu ook nog naar beneden he, op gemakse naar beneden. Gelukkig het weer was al veel helder dan bij afdaling van de Schlucht.
Beneden gekomen was het tijd om energie bij te tanken dus maar even pistoleke eten, iets drinken vooraleer we de platzerwasel meteen beklimmen. Ja hoor meteen begon de klim naar boven 9 km. Het was gene koek diene Platzerwasel maar schoon. Wat niet echt motiverend was is dat je elke km een plaatje hebt staan , zo van 1 en dan 2 en dan 3 en zo verder amai kan lang duren hoor voor je dan een 4 ziet komen :-). En dan kom je een plaat tegen Platzerwasel 1850 mètres en dan denk je yes ik ben er maar neen je meot nog even doorgaan :-)
maar ook hier weer een super gevoel en iedereen deed het , iedereen kwam boven ole!!
Dan richting hotel via la Route de Crètes. Als jullie ooit in de Vogezen gaan fietsen neem die mee is echt de moeite waard om te doen. Super mooie uitzichten, puur genieten op 2010 meter hoogte. Ik heb nog even geprobeerd de voorste in te halen maar ben er snel van terug gekomen toen ik naar de uitzichten keek, ik heb gefietst maar ook genoten wat een gevoel. Ik dacht zie mij hier nu op zo een hoogte en dat met per fiets dit had ik nooit durven dromen en nu rij ik hier wie had ooit gedacht. wat een gevoel !!!!
Onderweg naar hotel zeiden Marina en ik tegen elkaar dat klimmeke naar hotel doen we neit meer zenne we stappen in de camionette we hebben toch genoeg geklommen vandaag. En toen was het zover en iedereen reed naar boven en toen zagen we Ben die toch ook al goed had afgezien volharden, we keken elkaar aan en zeiden zullen we toch proberen op eigen tempo? En tuurlijk wat dachten jullie we deden het de laatste 1.5 km naar boven :-)
Het was een schitterende ervaring, en ik ga nog wel eens terug naar de Vogezen een super mooie streek en nog veel beklimmingen te doen :-)
Als jullie mee willen geef maar een seintje we kunnen samen eens gaan fietsen :-)
Als jullie foto's willen geef een seintje dan zet ik er wel bij maar ze staan op andere pc :-)
warme groetjes iedereen en binnenkort komen er nog berichten want heb tijd in te halen he :-)
caro en teamgenoten
vrijdag 11 juni 2010
Deze week in de krant
Hallo,
Zoals beloofd hou ik jullie op de hoogte van wat er in de krant verschijnt. Gisteren verscheen een tekstje over mijn recuperatieweek.
Groetjes,
Tamara
Zoals beloofd hou ik jullie op de hoogte van wat er in de krant verschijnt. Gisteren verscheen een tekstje over mijn recuperatieweek.
Groetjes,
Tamara
dinsdag 8 juni 2010
Update
Hallo allemaal,
De blog lag de laatste tijd een beetje stil, tijd voor een update.
Sinds enkele weken schrijf ik regelmatig een bijdrage over mijn koersperikelen voor De Gentenaar. Ik ga dus niet meteen nog extra beginnen schrijven op deze blog, maar wil jullie via deze weg alvast een update geven van wat er reeds verschenen is.
Het eerste tekstje ging over hoe ik bij het 10 voor Tour project betrokken ben geraakt: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100505_003
In het tweede tekstje kom je meer te weten over mijn ervaringen in de Vogezen: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100512_005
Na de Vogezen volgde de tweede groepsuitdaging met deelname aan de Waalse Pijl: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100521_001
Vorige week had ik het over onze trainingen:
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100601_005
Vanaf nu neem ik me voor steeds te melden wanneer er iets nieuws verschenen is.
groetjes,
Tamara
De blog lag de laatste tijd een beetje stil, tijd voor een update.
Sinds enkele weken schrijf ik regelmatig een bijdrage over mijn koersperikelen voor De Gentenaar. Ik ga dus niet meteen nog extra beginnen schrijven op deze blog, maar wil jullie via deze weg alvast een update geven van wat er reeds verschenen is.
Het eerste tekstje ging over hoe ik bij het 10 voor Tour project betrokken ben geraakt: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100505_003
In het tweede tekstje kom je meer te weten over mijn ervaringen in de Vogezen: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100512_005
Na de Vogezen volgde de tweede groepsuitdaging met deelname aan de Waalse Pijl: http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100521_001
Vorige week had ik het over onze trainingen:
http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=BLRTO_20100601_005
Vanaf nu neem ik me voor steeds te melden wanneer er iets nieuws verschenen is.
groetjes,
Tamara
Abonneren op:
Posts (Atom)
