Tommeke

Vandaag pistetraining, gezien de kerstvakantie op een andere dag en uur dan normaal. Dat valt niet mee voor velen onder ons die nog aan het werk zijn dezer dagen.

Koen en ik waren op het apel. Wisten wij veel wat voor een ervaring ons vandaag te beurt zou vallen.

De conditie begint te verbeteren, we zitten comfortabel op de fiets en kunnen zo al eens wat meer aandacht besteden aan wat er om ons heen gebeurt.

Koen wist me in het voorbij rijden te melden dat Ilio Keisse op de piste zat. Hij deed er alles aan om in zijn groepje aan te sluiten en reed een hele poos in het kielzog van deze bekende pistier.

Eric Van de Wiele vestigde anderzijds mijn aandacht op een renner met een truitje in Belgisch motief. De man reed op het hoogste punt, da moest nen speciale zijn, maar wie?

Eens mijn eigen training afgewerkt kon ik maar niet uitmaken wie de mysterieuze renner zou kunnen zijn. Ik vroeg dus maar aan Koen Beeckman wie die renner met de Belgische vlag was. Jullie kunnen het al raden, de mysterieuze man bleek Tom Boonen te zijn.

Jawel, via dit 10 voor Tour project kan iemand, die tot voor 3 maanden niet wist wat nen koersfiets is, zeggen dat ze op de piste gereden heeft met Keisse en Boonen. Ik kan me geen betere afsluiter van het jaar wensen.

Allen een prettig eindejaar en een sportief 2010 gewenst.

De eerste keer

Man, man, wat een avontuur dit 10 voor Tour project.

Na een ontmoetingsdag in september volgde al gauw een eerste kennismaking met de wielerpiste. We mochten met de groep op zaterdagmorgen de speciaal voor ons afgehuurde piste op. Een ervaring die ik niet snel zal vergeten. Het was de eerste keer dat ik op zo'n pistefiets stapte en aan een redelijke snelheid in het wiel van onze trainer Eric Van De Wiele, die de juiste snelheid aangaf, een duikje maakte van boven de blauwe lijn naar beneden. Ik liep de rest van de dag nog high van de adrenaline.

Na een workshop over de ideale fiets, begon het angstzweet me wat uit te breken. Als totale leek in de wielermaterie stond me de haast onmogelijke taak te wachten om al het benodigde materiaal op te lijsten. Als je er niks van kent, een stresserende boel. Gelukkig was er een geduldige goede ziel die zich samen met mij over de catalogus van Shimano boog. De bestelling werd geplaatst.

Het materiaal en de fiets zijn besteld, tijd nu voor het serieuze werk. Er volgde een eerste mountenbiketraining in Puyenbroeck. Hier kon ik voor het eerst een koersbroek uittesten. Het moet gezegd, zo'n zeemvel doet deugd aan't poepke.

Naast het serieuze werk mag er dan ook al eens ontspannen worden. We trokken met de groep naar de zesdaagse in het Kuipke. Wat een unieke belefenis. Ik ben in Gent geboren en woon hier al mijn hele leven maar had nog nooit een zesdaagse meegemaakt. Dat zal in de toekomst niet meer gebeuren want ik noteer alvast volgende editie in mijn agenda.

Nu wat tijd verstreken is worden alle geplaatste bestellingen stilletjes aan geleverd: een fietspomp, drinkbushouders, zadeltas en gereedschapskit, ... fietsbril, handschoentjes, ... en vorige zaterdag ons unieke Bioracer 10 voor Tour wieleroutfit. Alleen de fiets ontbrak er nog aan.

Maandag ben ik eindelijk, na enkele maanden vol ongeduld te hebben gewacht, mijn carbonnen ros gaan ophalen. Het is een witte Carraro 930 geworden. Hij kreeg meteen een ereplaats in mijn living, mijn eerste koersfiets.

Daar stond hij dan in al zijn glorie. Amaai nen koersfiets met dunne bandjes, versnellingen verwerkt in de grepen van de rem, ... Zaterdag is er een training op de weg voorzien, ik zou er dus snel op moeten leren rijden. Alle moed bijeen gesprokkeld ben ik deze middag goed uitgedost, in ons nieuwe pakje, mijn eerste ritje gaan maken. Ondanks het bitterkoude weer heb ik genoten van mijn toerke. Ik ga nog mooie tijden beleven met mijn nieuwe wielervriend.

Workshop 3: Dress To Bike

Het Centrum Ronde Van Vlaanderen in Oudenaarde was zaterdag het toneel voor de 3de 10 voor Tour-workshop, deze keer over kledij. Prof. Alexandra De Raeve beet de spreekwoordelijke spits af met een uiteenzetting over de technische kant van (wieler)kledij. Ze zoemde ook kort in op de nieuwste trends op materiaalgebied.

Vervolgens betrad niemand minder dan de CEO van Bioracer, Raymond Vanstraelen de bühne. Naast de geschiedenis van zijn bedrijf lichtte hij ook de kwaliteitsnormen en de referenties van dit Belgische topmerk toe.

Podologe en Belgisch kampioene duathlon en triathlon Veerle D'Haese had aandacht voor de voeten van de wielrenner en gaf enkele tips mee voor een goeie voethygïene.

Tot slot verklapte ex-prof en 10 voor Tour-trainer Eric Van De Wiele enkele conrete praktische pelotongeheimen over wanneer je best welke kledij draagt voor een optimale prestatie en het beste comfort. Vooral 'het washandje in de broek' bleek een cruciale rol te spelen.

Zoals steeds werd onder de mensen die vooraf hadden ingeschreven een prijs verloot, dit keer een complete set wielerondergoed van Skinfit ter waarde van € 100, geschonken door skinfitstore.be.

Wij vonden het alvast leerrijk en kijken uit naar de volgende workshop op 30 januari 2010 over sportvoeding. Alle info op http://www.10voortour.be/

Groepstraining De Gavers

In tegenstelling tot de voorbije groepstrainingen bleef de fiets vandaag op stal. Eric Van De Wiele had de taak op zich genomen om een kracht- en lenigheidstraining in elkaar te steken gevolgd door een lichte looptraining afwisselend met coördinatie en krachtoefeningen.

Afgesproken om 9u ter plaatse aan het zwembad van De Gavers bleek het weer nog goed mee te zitten, droog en vrij zacht. En een groepstraining in je achtertuin is best wel eens leuk, behalve dat het wakker worden tijdens de autorit er nu niet bij was. Ondanks de lage opkomst van vandaag zaten de kopjes goed en zouden we er eens invliegen.

Het eerste deel van de training gebeurde indoor in de catacomben van het zwembad in een sportruimte voorzien van sportmatten. Ik zal de eerste zin van Eric niet licht vergeten: "Het zou kunnen dat er morgen een aantal mensen wat stram en stijf zullen zijn van de oefeningen". Ik kan je nu al zeggen dat ik niet hoefde te wachten tot de dag nadien...

Na enkele opwarmingsoefeningen kregen we een arsenaal aan kracht- en lenigheidsoefeningen te verwerken. Pompen, squat, situps, rekoefeningen,... Het gezegde "lui zweet is rap gereed" was hier niet toepasselijk, maar fun was het zeker!

Na een goed uurtje indoor kwam part II, outdoor. Looptenue aangetrokken en met een klein hartje naar buiten. Lopen is niet echt mijn ding (althans voorlopig nog niet) en kan gerust zeggen dat dit geleden was bij de coopertest tijdens het middelbaar, een weinige 13 jaar geleden :)
Maar toch, de laatste tijd is het toch één en al uitdaging die we aangaan dus waarom dit niet.

In lichte looppas gaat het richting grote vijver om een 300m verder halt te houden voor een eerste reeks oefeningen (knieën trekken op een zitbank). Ondertussen kregen we een passage te zien van beginnelingen van de Vlaamse Wielerschool. Ook al zijn dit jongens en meisjes van 8 tot 12 jaar, het blijft een plezier om hier naar te kijken. Lachende en trekkende gezichtjes bij het doorploeteren van modder en plassen. Na deze passage vervolgen we het parcours om in lichte looppas halt te houden halfweg het traject. Ondertussen heb ik zelf mijn tempo al eens moeten aanpassen en een "tandje" minder zetten om toch niet in het rood te moeten gaan.

Op de parking ter hoogte van 't Schipken trok Eric 2 lijnen in de steentjes, terug tijd voor wat oefeningen. Springen, hurkzit-stappen (zou dit in het Groene Boekje staan?), coördinatie-oefeningen,... 100m verder.. "groepjes van 2, spring maar in uwe collega zijne (of hare) rug en hup op de teentjes (althans degene die zijn collega in de rug had ;-) ), wisselen en daarna met de collega in de rug dat bergje op stappen" Dit is echt fun!

"Ok, terug in lichte looppas", gevolgd door nog enkele oefeningen en nog een passage van de Vlaamse Wielerschool keerden we terug richting camping. Het valt echt op dat Eric gewend is om met groepen samen te werken. Telkens hij merkte dat ik de rol aan het lossen was, bouwde hij voor de rest een korte sprint in waarna zij konden wandelen en ik op eigen tempo in lichte looppas kon aansluiten. Om uiteindelijk te eindigen op de plaats waar we vertrokken waren, het zwembad. Ne "muchas gracias" hiervoor Eric :)

Part III, the swimming pool. Dit laatste niet zozeer als training maar eerder als recreatie. Zelf nog een baantje of 2 gezwommen om dan het warme water van het kinderbadje op te zoeken. Niet zoveel later lagen we daar als 5 sardientjes in het warme water naast mekaar terwijl Koen van geen ophouden wist en maar baantjes bleef zwemmen. Zo doet een topsporter dat dus :)

Als afsluiter werd er nog even nagepraat in de, al zeg ik hetzelf tiptop in orde, cafetaria en zat de trainingsdag er terug op.

Moe, maar zeer voldaan!