en ik kwam mezelf tegen op de helling te Oosterzele

Zaterdag 21/11/2009 voor mij de tweede mtb training met de groep, maar ook de tweede mtb rit voor mezelf.
Voor de andere collega's tourders de derde mtb groepstraining, ja ik heb er eentje moeten laten passeren wegens ziekte :-(
Ik zat vol nieuwsgierigheid naar het parcours de trainer Eric Van De Wiel voor ons in zijn hoofd hat zitten. Deze keer was Koen Beeckamn ook van de partij en gaf onderweg een pak aantal nuttige tips, merci Koen :-)
We zijn vertrokken, een stukje op de baan op weg naar het de veldwegen, het gras, de plassen en dus ook de modder (zie foto's artikeltje Marina).
Dan kwam de eerste helling zeer dichtbij, de 'snelle' mannen en vrouwen eerst, Eric gaf wat uitleg hoe hem technisch het beste op te rijden, hmmm, even ademhalen en we zijn vertrokken.
Schakelen, niet vergeten te schakelen, links houden heeft den Eric en Koen gezegd links houden , maar dat gingn vanzelf amai en daar ging naar rechts oeps vol grote stenen meer dan links, Marina zit ni voor maar ook iet helemaal naast mij links op goede stuk.
Hijgen, afzien, blijven trappen hoor ik iemand achter mij , de Koen zeker, blijvern trappen blijven trappen die heef tmakkelij kspreken die als ge niet meer kunt en aan de slechte kant terecht gekomen bent...
Ik probeer nog wat uit te wijken naar links maar geen avance , het ga ni en mijn voorwiel ga de lucht in zo een veetig centimeter van de grond nog nooit meegemaakt en eventjes paniek wa is da jong, gedaan kapot, ik sta stil en moet eraf, van de fiets , dan maar te voet naar boven verder.
De vrienden tourders wachten en we rijden voort, toffe groep iedereen komt effen zeggen straks lukt het wel Caro no problem he tis normaal als je niet weet wat er je te wachten staat en tenslotte he tis nog maar je tweede keer.
Jaja mooi vrienden maar ik ben we degene die is moeten afstappen en mentaal kreeg even de knak, heel even het heeft een vijftal minuten geduurd, maar wat bleken die op dat moment lang te zijn. War gebeurd dan in mijn hoofd, wel je trapt voort en volgt de groep en ondertussen zit je te denken van , ale jong als ik die helling (van 300 meter?) nog ni opkan wat gaat dan dan zijn als ik drie cols moet oprijden. Maar beste mensen de tweede keer ondanks de krampen die ik even daarvoor had gehad tijdens de rit, de tweede keer zag ik iedereen de helling op rijden en de woorden die eventjes daarvoor van Eric en Koen had meegekregen, klein verzet maar niet de kleinste zodat ej nog kan schakelen, luisteren aar je ademhaling, en je eigen tempo erop rijden hebben me geholpen en die nam ik mee als ik die helling op reed de tweede keer , met een duwke van den Eric ben ik niet moeten afstappen. Aangekomen aan de sprothal, de fietsen afgespoten (ale Koen die de fietsen heeft afgepoten, mercikes daarvoor) een lekker warme douche en oh wat een super gevoel.
Gisteren zaterda 21 november was het, genieten, afzien, zweten (te warm gekleed), doodgaan, en terug genieten. Met de toffe groepssfeer, de professionele adviezen van Eric en Koen en babbels met collega's tourders ben ik huiswarts gekeerd met gevoel van hehe, wat was me dat een zware rit maar wat heb ik er van genoten, ben mezelf even tegengkomen maar het heeft me geholpen doormee te leren, schakel op tijd , blijf trappen (als ge nog kunt), respecteer je tempo en vooral je hoeft niet altijd dat gat dicht te rijden en bij de eerste te zijn om het gevoel van overwinning te hebben.
Ik wens iedereen dit gevoel eens te mogen hebben, ik denk dat het voor de eerste maar oh zo mooie les is geweest dat 'overwinnen' niet altijd betekent de eerste over de streep te komen :-)
Warme groeten en ik heb ervan genoten en geniet er nog van :-), merci collega's tourders en Eric en Koen