hartversterkertje

dag nieuwsgierige bloglezer

lang geleden dat ik jullie nog hoorde... met mij alles in orde en ik hoop van u hetzelfde!

ooit beloofde ik jullie op de hoogte te houden wanneer een moeilijk moment zich opdringt... nee nee, nog even geduld... een ander keertje misschien want - en dit zal u allicht heugen - ik heb nog steeds de tijd van m'n leven!

vier maanden reeds voorbij, nog 25 weken te gaan... tijd voor een overzichtje?

u heeft reeds het relaas kunnen lezen van ons strandweekend... we kregen daar een kleine inkijk van wat ons vanaf februari te wachten staat... en - lach me maar gerust uit - het was niet zonder een lichte bibber in de knieën dat ik moest erkennen dat het geen kattepis wordt... vanaf nu werken, trainen, slapen... leven en denken gelijk nen echte koereur... ja? goed... ik doe mijn best, zoveel beloof ik u!...
beken! jullie ruiken al een moeilijk moment, niet?

'en de resultaten tot nu' vraagt u? 'boven elke verwachting' antwoord ik u weder!
werkelijk, de kerel 's morgens in de spiegel is blij en lacht terug... tja, ik zeg het u in alle eerlijkheid...

maar even serieus nog: we zijn met z'n allen goed door de winter heen gekomen dankzij een aangepast trainingsschema... 'heeft dit moeite gekost?' bah nee... oké, het was af en toe niet zo evident om 's avonds nog af te zakken naar een koude garage om een uurtje of twee on the roll te gaan... maar ach, de glimlach van de kerel 's ochtends op de weegschaal bracht me steeds weer de dag opgewekt door... en ook de groepstrainingen bezorgden me telkens weer een nieuwe boost... deze trainingen waren niet alleen een welkome afwisseling (stel je voor, ik heb een muur beklommen - zonder fiets...!), ze waren ook een graadmeter van onze conditie... en die verbeterde zienderogen - maar zover was u al mee!

één ding wil ik toch nog in stilte kwijt, beschouw het als een bescheiden biecht maar beloof dat het tussen ons blijft! laat me niet merken dat de trainer hier iets over verneemt oké... wel, ik kan het niet laten om me na weer een sessie op de rollen mezelf te belonen met een klein whiskietje, mijn klein hartversterkertje... echt waar, andere uitspattingen zijn een rariteit geworden en zullen de komende maanden nog zeldzamer worden... maar aan dat ene kleine single maltje kan ik niet weerstaan... sorry

nog maar 169 dagen... 't gaat veel te snel...

doei