10 voor Tourkandidaat op WK Veldrijden

Intussen in Tabor ... zag onze 10 voor Tour kandidaat Luc Herpelinck uit Zottegem achtereenvolgens Gianni Vermeersch 5de, Tom Meeuwsen 4de en Sanne Cant 15de worden op het WK Veldrijden in Tabor. Luc is er aan de slag als UCI-Commissaris. Laat ons hopen dat het bij de elite wel van dattum is, voor Albert, Nys of misschien wel Pauwels.

PS: Jan, bedankt voor je prachtige en vooral eerlijke getuigenis/update, we zullen het niemand vertellen ; )

hartversterkertje

dag nieuwsgierige bloglezer

lang geleden dat ik jullie nog hoorde... met mij alles in orde en ik hoop van u hetzelfde!

ooit beloofde ik jullie op de hoogte te houden wanneer een moeilijk moment zich opdringt... nee nee, nog even geduld... een ander keertje misschien want - en dit zal u allicht heugen - ik heb nog steeds de tijd van m'n leven!

vier maanden reeds voorbij, nog 25 weken te gaan... tijd voor een overzichtje?

u heeft reeds het relaas kunnen lezen van ons strandweekend... we kregen daar een kleine inkijk van wat ons vanaf februari te wachten staat... en - lach me maar gerust uit - het was niet zonder een lichte bibber in de knieën dat ik moest erkennen dat het geen kattepis wordt... vanaf nu werken, trainen, slapen... leven en denken gelijk nen echte koereur... ja? goed... ik doe mijn best, zoveel beloof ik u!...
beken! jullie ruiken al een moeilijk moment, niet?

'en de resultaten tot nu' vraagt u? 'boven elke verwachting' antwoord ik u weder!
werkelijk, de kerel 's morgens in de spiegel is blij en lacht terug... tja, ik zeg het u in alle eerlijkheid...

maar even serieus nog: we zijn met z'n allen goed door de winter heen gekomen dankzij een aangepast trainingsschema... 'heeft dit moeite gekost?' bah nee... oké, het was af en toe niet zo evident om 's avonds nog af te zakken naar een koude garage om een uurtje of twee on the roll te gaan... maar ach, de glimlach van de kerel 's ochtends op de weegschaal bracht me steeds weer de dag opgewekt door... en ook de groepstrainingen bezorgden me telkens weer een nieuwe boost... deze trainingen waren niet alleen een welkome afwisseling (stel je voor, ik heb een muur beklommen - zonder fiets...!), ze waren ook een graadmeter van onze conditie... en die verbeterde zienderogen - maar zover was u al mee!

één ding wil ik toch nog in stilte kwijt, beschouw het als een bescheiden biecht maar beloof dat het tussen ons blijft! laat me niet merken dat de trainer hier iets over verneemt oké... wel, ik kan het niet laten om me na weer een sessie op de rollen mezelf te belonen met een klein whiskietje, mijn klein hartversterkertje... echt waar, andere uitspattingen zijn een rariteit geworden en zullen de komende maanden nog zeldzamer worden... maar aan dat ene kleine single maltje kan ik niet weerstaan... sorry

nog maar 169 dagen... 't gaat veel te snel...

doei

Groepsweekend Brugge

Drie maanden voorbij, de winter loopt op zijn laatste benen. Tijd dus om even achterom te kijken en de toekomst te plannen. Niets beter dan een teambuildingsweekend beginnen met een fikse training, zo dachten wij. Dus voegden we de daad bij het woord.

Na een stevig sportersmaal bracht sportpsychologe Tine Mertens de kandidaten enkele nieuwe begrippen bij. Zo werd er druk gevisualiseerd en werden doelen onderverdeeld in resultaten, vaardigheden en processen. Ook buikademen was voor de meesten een nieuwe ervaring die tot enkele vreemde geluiden bleek te leiden. Tot slot bekeken we samen de dvd van L'Etape du Tour 2010 op groot scherm, zodat we nu al even konden genieten van het landschap, mocht dat op 18 juli door de etappe-omstandigeheden minder het geval zijn.

Voor wie dacht dat daarmee de kous af was had trainer Eric Van De Wiele nog de agenda voor de komende 25 weken. Want inderdaad, binnen exact 25 weken staan we echt aan de start. Eric wijst iedereen er vriendelijk maar kordaat op dat het nu menens wordt. De voorbije weken werd er hard gewerkt aan de basisconditie. Sporten werd in de voorbije periode bij elk van de kandidaten een deel van het dagelijks leven. Maar nu begint de eindsprint. Tot 15 uur fietsen per week kondigde Eric als een volleerd ploegleider aan. Iedereen beseft intussen dat de combinatie met gezinsleven en werk niet makkelijk wordt. Trainen, werken en slapen wordt het ritme van elke dag voor de komende zes maanden. Strakke schema's met extensieve, intensieve, blok- en klimtrainingen worden overlopen. Stilaan dringt het bij iedereen door dat de uitdaging immens is. Maar de top van de Tourmalet bereiken op 18 juli is een unieke belevenis die niemand van de kandidaten wil missen.

In de bar van het hotel praten we nog wat na, terwijl sommigen zich aan de laatste (?) Orval wagen. Veel tijd om te piekeren is er niet, want op zondag wacht de Strandrace in Bredene, waar de 10 voor Tourders in 3teams het beste van zichzelf zullen geven.

individuele training

We zijn nu bijna vier maanden geleden officieël gestart met de trainingen en we hebben ng een vijftal maanden te gaan.
De trainingschema's evolueren mee op maat van de 10 voor tourders. Wat mijn schema betreft om even een duidelijk onderscheid te maken :
Vier maanden geleden ben ik gestart met 10 minuten lopen en 5 minuten stappen dit gedurende een uur. Vandaag jog ik een uur aan een stuk door en stap ik 5 minuten op het einde en daarop volgend 15 minuten op de rollen fietsen. Van een voortuitgang gesproken.
En de dagen dat ik niet jog (is maar één dag per week dat joggen) staat er fietstraining op het programma, zowel op rollen als buiten.
Het spreekt vanzelf dan ook dat ik de verbetering van de conditie begin te voelen, het feit dat ik ene uur aan een stuk kan joggen, ik spreek wel van joggen en op mijn tempo maakt da tik fier ben op mezelf. Ik had dit nooit durven dromen da tik ook maar een uur aan een stuk zou kunnen joggen. En ik voel dit natuurlijk ook op de fiets. Rijden op hartslag is niet anzelfsprekend vooral in het begin, een jusit tempo vinden, leren schakelen vraagt veel concentratie en is soms vermoeidender dan het fietsen op zivch ;-), maar het levert resultaten op. De uithouding is verbetert en ik ben minder snel buitne adem; leuke gevoelens allemaal en toch.....
Het is niet altijd even leuk, als het koud is is het soms moeilijk om je recht te zetten ern eraan te beginne, een zware dag op het werk gehad dan heb je soms meer zin om in de zetel op je gemakske te mogen zitten ...maar ik merk dat alsik een dag niet getraind heb om wleke reden dan ook ik me niet zo fijn voel en iets mis, de traiing dus, he tbewegen, het buiten zijn ...
Ziek zijn maakt ook dat de moraal snel terug naar af gaat en je de motivatie verliest en snel tegen jezelf zegt als dit nog lang duurd heeft het geen zin meer dan kan ik niet meer mee, dus er blijvne over praten met collega's, partner, maar vooral je trainer er durven aanspreken is belangrijk maar niet zo evident , je 'zwakkere' kantje tonen is niet zo leuk voor niemand niet en toch hebben we allemaal wel eens een minder moment.
Ik ben terug vertrokken en hoop dat de vorm zowel fysiek als psychologisch erin blijft zitten en vertrek zaterdagochtend naar Brugge met een fijn gevoel om samen met de collega's tourders een groepstraining op zaterdag te doen en zondag deel te nmen aan de strandrace met de groep.
Ben benieuwd naar de ervaring van eens op zand te rijden en dat langs het water nog wel , kijk ernaar uit !!!
Ja de motivatie en zin naar nog sport zit er weer volop in en is nu kwestie van het zou te kunnne houden :-)

Warme groetjes,
Caro

2010 trainingsjaar

Hallo,

2010! Iedereen sportieve wensen, dat het een mooi en spetterend jaar mag worden.
Na een lange tijd stilte van mijn kant, dacht ik hoog tijd om eens iets op de blog te posten.
Ondertussen is er veel gebeurd. Ziek geweest, geveld door een kramp die is blijven nazinderen een paar dagen...
Het combineren van werk en trainigen die intenser worden is niet vanzelfsprekend, heb ik ervaren. Gelukkig waakt de trainer erover dat ik mijn schema afwerkt. Terecht natuurlijk als je weet waar we naartoe willen trainen: de rit natuurlijk.
Allemaal toch niet zo makkelijk en het vraagt dus veel reorganisatie. Niet alleen in je werkagenda, ook thuis in je gezin. Je bent meer en meer weg. Dat wil dus zeggen dat je minder een handje kan toesteken, wat niet altijd makkelijk is voor de partner en de kinderen.
Maar iedereen is er zich van bewust dat de trainingen nodig zijn. De steun voel je alle dagen opnieuw, ook van de collega's.
Het trainignschema verloopt opnieuw goed. Het grote nieuws is dat ik begin te voelen dat de conditie aan het groeien is. Stoppen met roken was niet gemakkelijk en soms nog niet. Af en toe eens zeuren zit er nog wel eens in maar toch minder en minder. Dat heeft vooral te maken met het feit dat ik merk dat het joggen en fietsen gemakkelijker verloopt. Gisteren heb ik voor de allereerste keer in mijn leven 65 minuten kunnen joggen zonder een keer te moeten stoppen! Een overwinning, daar ben ik best fier op. Gisterenavond voelde ik me dan even zoals Sylvester Stallone in de eerste film van Rocky waarin hij op de trappen met zijn armen in de lucht staat te huppelen omdat hij ook zijn afstand heeft kunnen lopen. Ja, had ik trappen gehad dan zou ik hetzelfde gedaan hebben.
Belachelijk?? Misschien. Maar als ik me realisser dat ik het een paar maanden geleden amper tien minuten volhield dan ben ik zeer gelukkig met dit gegeven :-)
Volgende week gaan we in groep deelnemen aan de strandrace te Bredene. Ik ben benieuwd naar deze ervaring. Een beetje bang ook om in een massa te rijden. We houden jullie zeker op de hoogte. Of jullie kunnen altijd mee doen of komen supporteren!

Warme groetjes iedereen en nogmaals beste wensen voor het nieuwe jaar :-)
Caro